Siz açın büyük çukurlarınızı!
Kum, çakıl, su, sonsuz hayal,
bir o kadar da dua karıştırın harca.
Uzatın beton kollarını zebellanın
yukarı, yukarı
ve daha yukarı.
İçinde erkenden çürüyecek çocuk sesleri olsun.
Müstakbel ölülerin kıt kanaat umutları olsun sıvalarında.

Siz, efendiler!
Tuğla ağızlı, taş göbekli canavarlarını
olmaz yerlerde büyütenler!
Giden gitti, konan uçtu,
kalanların ateşi aynı çıradan tutuştu.

Siz,
sahte Azrailleri yeryüzünün!
Şimdi gölgelere dönüşüp kaçın yine.
Kaçıp yeni çukurlar açın.
Biz
bunu da unuturuz yarın.

DC