Üçüncü dünya harbi bu.
Gövdeler ayakta,
ruhlar aman dileniyor
süngüler ucunda.
Cennete heves edip
cinnete konuyor us.
Ölümden önce
lakin
‘yaşamak’tan öte,
sahtelikten peydah bir bataklığın önünde,
hayatın kurumlu dibinde
sallıyor beyaz bayrağı
kara kirler içinde.
Nagalip bir yarış bu;
varılmaz yol,
çıkmaz sokak.
Kurmaca,
kalpazan,
ard arda çalıp duran
ölümsüz bir nakarat.
Yalanın dili munis, dansı kıvrak
ve
cephe cephe düşüyor
hakikat .
Derya CESUR
Siz açın büyük çukurlarınızı!
Kum, çakıl, su, sonsuz hayal,
bir o kadar da dua karıştırın harca.
Uzatın beton kollarını zebellanın
yukarı, yukarı
ve daha yukarı.
İçinde erkenden çürüyecek çocuk sesleri olsun.
Müstakbel ölülerin kıt kanaat umutları olsun sıvalarında.
Siz, efendiler!
Tuğla ağızlı, taş göbekli canavarlarını
olmaz yerlerde büyütenler!
Giden gitti, konan uçtu,
kalanların ateşi aynı çıradan tutuştu.
Siz,
sahte Azrailleri yeryüzünün!
Şimdi gölgelere dönüşüp kaçın yine.
Kaçıp yeni çukurlar açın.
Biz
bunu da unuturuz yarın.
DC
Demlik Edebiyat 