Sana kızıl çukurlarından yazıyorum cehennemin;
dinmeyen ızdırapların ülkesinden.
Bazen bir şey oluyor.Öyle bir şey ki hayatıma dair tüm ilgimi kaybediyorum.Dünyanın ışıkları sönüyor sanki; göğün mavisi, ağacın yeşili kaçıyor. Kafes içindeki minyatür çarkında ölesiye koşup hiçbir yere varamayan hamsterlar gibi kendimi hep başladığım yerde buluyorum. Vücudumdaki serotonin aniden en küçük zerresine kadar çekilip bulduğu her geçitten boşluğa akıyor ve bedenim koltuğun, yatağın, sandalyenin üstüne […]
İnsanı insan yapan şey akıldan öte…
Bakmaya yeltenince görecek şey çok.
Duymaya niyet edince çağıran ses güçlü.
Bilmeye doğru çıkılan yol uzun.
Sonra anladım ki; okulda okumayı öğretiyorlardı, okumayı sevmeyi değil.
