Seçme özgürlüğümüz bize pahalıya patlıyor.
“Yeter artık !” demeyeceğim;
çünkü yetmez.
Çünkü cehalet, kurban ettikçe derinleşen aç karınlı bir kuyudur, doymaz.
“Toprak yaratıldığında üstünde sınır çizgileri yoktu, onu bölmek insanlara düşmez…”
Orası, “insanım” diyenin gerçek anlamda kendi olduğu tek yer.
Uçtu…Uçtu…
Kondu bir şehrin akşam üstüne.
Ne nehirler, ne ağaçlar…
Alı solmuş, güneş yanığı çatılar,
elektrik telleri,
uğul uğul sokaklar…
