Öyle çok bilmiyorum ki Aphareka.
Ve öyle çok hatırlamıyorum ki
bir zamanlar bildiğimi zannettiklerimi.
İsimleri, tarihleri, gidip oturup sohbetlerin içinde sesimi bıraktığım evleri,
sokakları, köşe başlarını, yokuşları, elimde oradan oraya taşınmaktan kapakları yıpranmış,
üzerinde çay, kahve damlaları ve belki sayfaların arasında kurabiye taneleri bıraktığım kitapları…
Öyle çok bir bilmemek ki bu Aphareka,
de ki, hep çoğalan, katlanan,
sürdükçe toprağı,
ardımı kısaltıp önümü bitişsizce uzatan bir yürümek…
Lakin kabulü iç burkan,
idrakin sınırlarına dayanıp,
öteye geçemeyişin derdini denk yapıp
usulca devam etmek…
Öyle bir olmamak ki bu Aphareka,
geç kalınmış, tek seferlik bir treni beklemek gibi.
İstasyonda sırtını duvara,
kolunu bastona dayayıp
belli ki yeni alınmış bir oyuncağı kollarında sımsıkı tutan çocuğa,
öylesi bir erkenliğe heves etmek gibi.
Yine de insan
kolay kesmiyor umudun bağını.
Kaçana tühlense de
avutuyor solunda çırpınanı.
Bilemediklerinden,
hatırlayamadıklarından,
olduramadıklarından artan ne varsa
katıp yanına
süzülüyor başka vagonlara.
Yüksek rakımlardan indiriyor gözünü az bayırlı ovalara.
“Yola çıktım ya” diyor,
“Niyet ettim ya, hiçten iyi böylesi.”
Yani sevgili Aphareka,
o dağın yoluna yetmez dünya ömrüm.
Ama
gidebildiğim son istasyonda bekler beni kendi dağım.
Yalnızca benim için;
görünmez başkasına.
DC
Derya CESUR
Ocak 2020
Müzik :Armand Amar – “The Storm”
Demlik Edebiyat 
“Öyle çok” istiyor ki insan, yarım sayfaya sığan, el ele tutuşmuş o cümlelerden avuç içine sığacak kadar biblolar yapmayı. Sadece o cümlelerin, bir bütün olarak ruh kazanmış o metnin vücudu olarak. Koyup cebine, cebine soktuğu avucu içinde sımsıkı tutmak. Yer yer çıkarıp bakmak; ve… Yol, yolcu, yolculuk arasında hayaller kurmak. Dağlara çıkıp seyreyleyip, düzlüklere razı olmak.
Öyle çok…
BeğenLiked by 2 people
Ne desem, nasıl teşekkür etsem? 🙂 Sadece şunu bilmelisin, bir yıldan fazladır okuyorsun beni ve hala seviyorsun cümlelerimi, hala alışmadın! Bu çok şanslı olduğum bir konu.
BeğenLiked by 2 people
Aksine çok alıştım 😊
BeğenLiked by 3 people
🤣 Güzel bir tersine hal 🙂 Minnettarım.
BeğenLiked by 3 people
🙏
BeğenLiked by 1 kişi
Olmak ya da olmamak işte bütün mesele bu..
BeğenLiked by 2 people
Olmamak, pişmemek, yetmemek, az kalmak… 🙂
BeğenLiked by 2 people
Hiç takıldığım bişey değil.. Bende varım kulağıma hoş geliyor.. Lakin saygı duyarım.. 😬
BeğenLiked by 2 people
Öyle zaten, varım. Varız, çabalıyoruz kabı doldurmaya. Biliyorum, tabiatına ters, takılmazsın :))
BeğenLiked by 2 people
Yol içini boşaltır insanın. Bir yerde kaçmak gibi, kaçarken belkide götürdüklerimize, bir başka yerde yakalanırız. 🌻
BeğenLiked by 2 people
Evet. Büyük yanılsamadır insanın kaçma yolculuğu. Ama kaçış yok zaten, kabulleniş var. 🌷:-)
BeğenLiked by 2 people