Çıkış

Her biri küçük çatlaklardan sızarak

ince bir yol yürüyor

                                                            ve

                              yükü ağır geldiğinde kendini

aşağı bırakıyordu.

Bir dizi

K

     A      r

            Ma      

                     Ş

                                  ık             fizik yasası

saniyelik zaman aralıklarında

       ve

                   rit-

                         mik    bir   

ar-

       dı –

             şık-

                   lık-

                         la              

                               odaya ayrılığı çağırıyordu.

Birbirinin üzerine bombeli   

                                            “şıp”    lar bırakarak düşen damlalar,

                                                                           zemindeki ıslak halkayı giderek

                                                                                   g  e  n  i  ş  l  e  t  i  y  o  r  d  u. 

Çıkmak için hazırlanan kışın mızıkçı vedasıydı  bu

Ve çok geçmeden,

                 yıpranan çatıda yeni damarlar bulacaktı

                                                                                su.

Masum damlalar çoğalıp  yayılacaktı

çıtırtılı kuruluğa.

“Gitsem iyi olacak.” dedi kadın;

                                                     içinden…

Dolaptaki son parça eşyasını da alıp koydu bavula.

Bırakıp da gidilen kendisiymiş gibi

inleyerek açıldı kapı.

Atarken ayağını kadın

nereye varır bilinmez yola

Tek defa olsun

dönüp bakmadı

arkasına.

Derya CESUR

Çıkış’ için 6 yanıt

  1. Gitmek! Sen zehirli tohum; ekildin mi bir kere zihnin ve ruhun topraklarına, azgın bir sarmaşık gibi kök salar, işgal edersin senin kurumana sebep olabilecek tüm duygu ve düşünceleri. Seni o topraklardan atmanın tek yolu; adını aldığın eylemin gerçekleşmesidir. Gerçekleşmedikçe, düşüncesini ne yöne çevirse kurban, senin o iflah olmaz zehirli dallarına takılır kalır. Peki kurtuluş mudur adını aldığın eylemin gerçekleşmesi? Belki de… Belki bir hazan sonrası kara kış, belki de kara kış sonrası bir ılık bahar. Sen zehirli tohum; ”gitsem iyi olacak” dedi kadın ve gitti. Kökleyip zehirli bedenini, nihayetlendirdi rızasız işgalini. İyi mi olacak? Belki de…

    Beğen

    1. Gittikçe öğreniyor insan kendini. Gittikçe soğuyor demiri merakın. Nihayetinde bitecekse bile yine de yol almalı bu yüzden. Gittikçe açılıyor çünkü nefesi hayatın.

      Liked by 1 kişi

    1. Teşekkür ederim. Asla mükemmel olmaz. Bunca güçlü yazar, bunca şair var imrendiğim, asla aynı ayara gelemeyeceğim. Bizim mütevazi yazılarımıza madalya asan siz çok değerli okuyucularımızın iltifatına mazhar olmak bunun tek tesellisidir.

      Beğen

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Twitter resmi

Twitter hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s