Bizaz önceaçık kapıdan aceleyle girince,muhtemelenöylesine bir tesadüfledokununca eline elim,dalına ıslık değmiş serçeninbeyhude telaşına kapıldı içim. Senaz önceöylesine,belki yalnızca ikimiz varız diyenazikçe bakıp gülümsedin.Tam da o sırakorsan bir gemi yandı ortasındabüyük buz denizinin.Bir rüzgar esti,bir yaprak uçtu,eyersiz bir at dörtnala koşupdağıttı tozunu Tebai’nin. Senaz öncemuhtemelenoda bizi yutmasın diyekonuşurken lacivert sesinleçorak kuyulara yeni sular yükseldi.Yeni dolunaylar düştü […]
Bir sihir varsa eğer bunun “biz” duygusundan geldiğini ve bir gaz bulutu gibi dağılıp herkesi etkilediğini gördükçe, yalnızca kendime duyurduğum ‘keşke’li ahlar bırakıyorum nefes alıp verdiğim odalara.
Dudaklardan öp, kalbe hançer sapla.
Öyle kalabalık, öyle dağınıktı ki masa, ne uzanıp da koyduğu ‘sonsuz’ görünüyordu ne de pencereden sızan gün ışığı.
“İnsanın utananı güzel.”
