03: 25…

Kafamda sözcükler darmadağın

ve hiçbiri bir başlangıç yapmaya uygun değil.

Kendimi tarif etmekten en nefret ettiğim kimyasındayken beynim

ne yazarsam kıyısından geçerim bir saçmalığın bilemiyorum.

Ne seyir ne seyir şimdilerde  nacizane sahnelerim

Bir histerik gülmeler ağlamalar,
bir öyle dakikalarca durup bakakalmalar ki tadına doyulmaz.

Öyle kendiyle yüzleşmeler, sesini bir tek kendine duyurmalar,

sorular, yanıtsızlıklar,

daha büyük sorular ve daha büyük …

Üç noktanın şevkatine sığınmacalar böyle yerli yersiz…

Neresine yaslasam ruhumu bir türlü rahat edemediğim bir ülkenin üzerinde,

kendi hayatımın insanlarından an be an soyutlanarak

ve lime lime ederek tüm iyi nedenleri

mümkün müdür  hala bir hayale tutunmak?

Saat 04:01…

Uykum var

Tuşlara basmak bile…

Zor…

Bir göz bandı, bir çift kulak tıkacı ve bir puzzle ın sonradan bulunmuş kayıp parçası gibi

boşluğa yerleşen o birkaç tümce …

“Serçenin ölümünde bile vardır bir bildiği kaderin.

Bugün olacaksa bir şey  yarına kalmaz,

yarına kalacaksa bugün olmaz.

Bütün mesele hazır olmakta..

Madem bırakıp gideceği hiçbir şeyin sahibi değildir insan,

erken bırakmış ne çıkar

Ne olacaksa olsun!…*

* Shakespeare (Hamlet)

 

Derya CESUR